Noelia Darriba envíanos estas tres fotos de tres tattoos diferentes... mais que son o mesmo, e cóntanos a súa bonita historia: "Ola, esta é a miña aportación para tan admirada iniciativa. Trátase dun triskel coas iniciais de tres amigas de vida, cada unha lévao nunha parte do corpo: eu no pé, Ana, no ombro dereito e Lorena, na caluga. Dise que o triskel na cultura celta representa a evolución e o crecemento, representa o equilibrio entre corpo, mente e espírito. Manifiesta o principio e o fin, a eterna evolución e a aprendizaxe perpetua. En definitiva, represéntanos!"
Oscar David Rodriquez Cabeza: "O meu toxo e as súas chorimas e unha trinqueta. Un agasallo de aniversario moi patriótico."
Trisquele para o concurso de tattoos
E tamén un dragón inspirado no brasón do Reino Suevo (e Coimbra) de parte de Suso Susinho:
Roi Earanwe envía a súa balea e explica... :"As baleas son mamíferos, ao igual que os seres humanos, isto é, a pesar de viviren nos océanos, evolutivamente están máis perto de nós, os humanos, que dos peixes.
Até fai relativamente pouco, na Galiza, como no resto do globo, estaba permitida a caza baleeira. Esta era importante nalgunhas vilas da costa, xa que as súas factorías eran grandes e alimentaban varias familias.
A prohibición da caza baleeira levouse a cabo a comezos dos 80, co que moitos galegos lembran de certo as factorías funcionando. Eu non cheguei a velo, mais si unha que estaba moi perto de Gures, xa ao pouco tempo de fechar. O edificio estaba en ruínas e a carón del había pequenos restos de baleas a esgalla: ósos e barbas sobre todo.
Foi algo que causou moita impresión en min, xa que eu era moi neno aínda, mais o suficientemente medrado como para lembrarme aínda
As baleas son animais nómades, isto é, non teñen lugar fixo de residencia, van segundo que parte do ano sexa, dun lugar a outro, para buscar ou ben comida ou ben bo tempo para vivir tranquilas e reproducírense nas mellores condicións posibeis. Agora non se deixan ver, xa que hai moita polución e tráfico marítimo, mais de sempre as Rías Baixas foron lugares onde viñan nas súas migracións.
Son animais moi musiqueiros e tranquilos, encántalles cantar!!!!! Van en grupos e as familias son de poucas crías, unha balea femia rara vez ten máis de dúas.
Identifícome moito con elas por estas cousas, por iso despois da minha primeira 'migración' en bicicleta, facendo música coa gaita, por Castela adiante, até a terra da 'abuela' materna, decicín tatuarme unha no costado, que é o lugar onde o corpo ten máis espacio pra poder pintala
Despois de ter falado cun amigo que andaba a comezar, (Arturo, o 'Suízo', que tatúa agora na vila de Compostela) e non ter maneira, xa que dixo que lle quedaba moi grande, falei co Liqen, que daquela andaba a tatuar máis, e no outono do 2007 foi entón cando mo fixo.
A tatuaxe está feita en dúas sesións, unha para a liña, en algo máis de tres horas e outra para o sombreado, que levou todo un día
Teño sorte de que sexa moi bo tatuador e pintor; é unha persoa que coida moito os detalles e gosta moito do estilo realista
Lamentablemente nestes últimos anos estiven andando moito coa bici de novo, e a suor e o Sol fixeron que se esvaise un pouco a sombra, mais estou moi contento de como quedou!!!!!!
Apertas, e agardo que vos guste"
Silvia Mella achega-nos um tattoo digno dum Museu de Arte Contemporánea porque está inspirado na obra do pintor Leandro Lamas. Isto é o que nos conta Silvia: "Para min simboliza moitísimas cousas, non sei se sabería explicalas todas, porén todas teñen que ver cunha muller espida e brava, independente, sen medos e sobre todo libre!"
polbo Eva Rodriguez Portos: "As nosas raíces en min" Fermosura!
Grandíssima Paula Verde, que envia duas fotos e duas histórias: um trisquel celta e um tattoo mui especial para o seu fillo Héctor. Lede a súa historia, que quere compartir con nós e com esta pequena antologia de tattoos com histórias emocionantes . Moitíssimas graças, Paula, pola túa generosidade! Sentimo-nos mui afortunad@s de poder compartir o significado do tattoo de Héctor com muita gente. Abraços! "O meu nome é Paula Verde e son de Vigo. Adxunto dúas fotos das miñas tatuaxes. A primeira é unha tatuaxe que fixen fai uns 20 anos dun trisquel, símbolo celta ben coñecido. A segunda tatuaxe é a silueta do meu fillo Héctor, o mediano de 3, (ten agora mesmo 4 anos), que fixen fai uns meses. Héctor é galego, galego e ten autismo... O globo azul é un símbolo que se asocia co autismo, para min foi unha forma fermosa de visibilizalo e facerlle sentir a el, que non fala e é un aprendiz visual, que a súa nai tamén quedou marcada para sempre coa súa condición e particular maneira de estar no mundo... Agardo que vos gusten"
Lagarto
toxo flor
Marijó Moas envía...."Un toxo!!! xa o teño dende fai máis de 10 anos, a foto detalle está feita ao pouco de facelo en Hipnosis Tattoo en Santiago."
Gracinhas
autismo
tirsquel nocello
bruxa
estrela
torre de hércules
![]()
pandereteira perna
E aqui vai outra tatuagem que nos passa Manuel Troitiño, através de Tania Plaza Garcia,, doutro lagarto pintado que lhe da ao rabo!
Santi Varela conta-nos... "Ola, boas, déixovos o meu tattoo grazas a unha amiga que me dixo do voso concurso. É unha gaita coas iniciais de meus pais e meus irmáns. Espero que vos guste e noraboa pola iniciativa saúdos"
Aqui vai o trisquel de Santi de Laro, que nos conta, desde o exílio económico: "Por certo, por se hai quen non o vexa, esa mancha que rodea o traballado trisquel, é a mancha na que vivimos, aínda que sexa só no espírito.
Foi un deseño que me levou tempo decidir, pero cun gran significado.
Fíxen esta obra nas costas cando decidín deixar a Terra.
Porque alá a onde vaia, fale na lingua que fale... A Terra, a cultura, a honra e a responsabilidade de ser Galego vai sempre comigo."
Estamos contigo, Santi!
tirsquel nocello
bruxa
estrela
torre de hércules
pandereteira perna
E aqui vai outra tatuagem que nos passa Manuel Troitiño, através de Tania Plaza Garcia,, doutro lagarto pintado que lhe da ao rabo!
Santi Varela conta-nos... "Ola, boas, déixovos o meu tattoo grazas a unha amiga que me dixo do voso concurso. É unha gaita coas iniciais de meus pais e meus irmáns. Espero que vos guste e noraboa pola iniciativa saúdos"
Aqui vai o trisquel de Santi de Laro, que nos conta, desde o exílio económico: "Por certo, por se hai quen non o vexa, esa mancha que rodea o traballado trisquel, é a mancha na que vivimos, aínda que sexa só no espírito.
Foi un deseño que me levou tempo decidir, pero cun gran significado.
Fíxen esta obra nas costas cando decidín deixar a Terra.
Porque alá a onde vaia, fale na lingua que fale... A Terra, a cultura, a honra e a responsabilidade de ser Galego vai sempre comigo."
Estamos contigo, Santi!
Sem comentários:
Enviar um comentário